PORADNIA
UZALEŻNIEŃ

Blog

Narkomania

Uzależnienie od narkotyków wywołuje poważne skutki zdrowotne, psychiczne, społeczne, rodzinne, zawodowe oraz prawne. Chory przestaje panować nad własnym życiem, a samodzielne odstawienie substancji psychoaktywnej przestaje być możliwe, ponieważ pojawiają się wtedy poważne objawy zespołu abstynencyjnego.

Terapia stacjonarna w przypadku leczenia uzależnienia

Uzależnienie leczy się w zależności od jego fazy i rozwoju. Dodatkowo bada się również stan zdrowia fizyczny i psychiczny chorego. Dzięki temu dobiera się odpowiednią formę leczenia, która będzie jak najbardziej dostosowana do pacjenta. Jedną z nich jest terapia stacjonarna, o której wszystko opowiemy.

Jak wygląda terapia stacjonarna?

Terapia stacjonarna to leczenie, które odbywa się w zamkniętym ośrodku leczenia uzależnień, w którym pacjent jest przez całą dobę. Trudno określić, ile będzie musiał spędzić w nim czasu. To zależy właśnie od czynników, o którym było powiedziane wcześniej oraz od postępów, jakie robi. Zazwyczaj takie leczenie nie trwa mniej niż cztery tygodnie. Przez ten czas chory bardzo intensywnie walczy z nałogiem. W zależności, od czego jest uzależniony, tworzy się plan leczenia. Na początku zazwyczaj odbywa się detoksykacja organizmu, która pozwoli na regenerację organizmu pacjenta, ponieważ będzie uzupełniania ilość elektrolitów i płynów. Ten pierwszy krok leczenia pozwoli również pacjentowi poczuć się lepiej i zmniejszyć chęć sięgania po używki, chociaż nadal będzie ją odczuwać. Po detoksie chory będzie uczestniczył w terapii indywidualnej, grupowej oraz różnych ćwiczeniach i warsztatach, które pomogą radzić mu sobie z uzależnieniem.

Każdy, kto chce skorzystać z terapii w zamkniętym ośrodku leczenia uzależnień, otrzyma zwolnienie lekarskie, dzięki czemu nie będzie trzeba rezygnować z pracy. Warto jeszcze dodać, że nie da się kogoś zmusić do leczenia. Decyzję o walce z nałogiem musi podjąć osoba chora. Zanim dostanie się ona do placówki, musi podpisać, że dobrowolnie chce się poddać leczeniu. Oczywiście inaczej jest w przypadku osób, którym sąd nakazał udać się na terapie.

Kto powinien skorzystać z terapii stacjonarnej?

Ten rodzaj terapii nie jest przeznaczony dla każdego. Poleca się go osobom silnie uzależnionym oraz z ciężkim stanem zdrowia. Również powinni o niej pomyśleć Ci, którzy mają za mało silnej woli, aby wytrwać na terapiach dziennych itp. W przypadku tego leczenia, chory jest cały czas pod opieką lekarzy, którzy odpowiednio wesprą go, gdy będzie miał poważne efekty głodu związanego z nieprzyjmowaniem używki. Dzięki specjalistom możliwy jest detoks, który należy wykonywać tylko w odpowiedniej placówce, ponieważ organizm różnie może na niego zareagować. Terapia stacjonarna jest bardzo intensywna i pozwala szybciej wyjść z nałogu niż inne leczenia. Chory nie ma żadnych pokus, ponieważ zmienił środowisko i nie ma kontaktu z osobami kojarzącymi mu się z uzależnieniem. W chwilach zwątpienia ma obok siebie psychologów, którzy pomogą mu pokonać kryzys. Terapia w ośrodku zamkniętym zapewnia choremu również wiele zajęć, dzięki którym nie będzie on myśleć o nałogu, czyli lepiej będzie znosić głód.

Zalety terapii stacjonarnej

Przede wszystkim to leczenie pozwala szybciej wyjść z nałogu. Jednak jest ono bardziej intensywne i trudniejsze. Chory musi na jakiś czas odejść od swoich przyzwyczajeń i udać się na kilkutygodniową terapię. Podczas niej nie będzie miał kontaktu z nikim z poza ośrodka. Co dla niektórych może być problemem, bo potrzebują wsparcia bliskich. Jednak przez ten czas uzależniony nie będzie miał możliwości sięgania po używki, co pozwoli mu wytrwać dłużej bez produktu, od którego się uzależnił. Po zakończeniu terapii pacjent będzie wiedział, jak pokonać głód i zespół abstynencki. Nauczy się asertywności oraz dowie się, jak ma odbudować relacje z innymi. To leczenie daje bardzo duże szanse na życie bez uzależnienia. Mimo tego po wyjściu z ośrodka zamkniętego trzeba kontynuować leczenie podczas innych terapii.